Переклад Федора Климчука на говірку села Симоновичи Дрогичинського району
Йван (Джян) Андырсо́н, мий друг.
Йван (Джян) Андырсо́н, мий друг, Іванэ́ць,
Як пэ́ршый раз мы судосы́лысь,
Твий выд був кру́глынькый, як я́блычко,
А твойі́ ку́чыры булы́ чо́рны,
Як во́роновэ крыло́.
Допі́ро ж твий выд, Іва́нэ,
Моршчы́намы вкры́тый.
І облысі́в ты. А твойі́ ко́сы
Бы всы́паны сні́гом. Алэ́ хай тыбэ́,
Мий дру́жэ, Іва́нэ Андырсо́нэ,
Госпо́дь благословы́ть.
Йван (Джян) Андырсо́н, мий Іванэ́ць (Джя́нык), Йіва́н,
Як мы с тобо́ю ра́зом цабара́калысь по го́рах,
То мно́го шчаслы́вых дён, Іва́нку,
Провылы́ мы ра́зом.
А за́рэ вжэ мы мо́жымо спуска́тысь, Іва́нэ,
І пи́йдымо, прыту́лючысь ло́ктямы оды́н до одного́;
І ко́ло пудны́жжа горы́ ра́зом спа́ты ля́жымо,
Іва́нцю Андырсо́н, мий дру́жэ.
[Пра форму «Джян» ад імя «Іван». У апошняй чвэрці ХІХ стагоддзя і пазней многія жыхары Заходняга Палесся ездзілі на заробкі ў Амерыку. Імя John (Джон) успрымалася імі як Джян. Гэтую словаформу яны прывезлі на радзіму. Я ведаю двух карэнных жыхароў Сіманавіч, імя якіх – Іва́н, а празывалі – Джян. Адзін нарадзіўся каля 1915 г., другі – каля 1937 г.]
Душя́ моя́ в Шотла́ндійі
Прыпів:
Душя́ моя́ в Шотла́ндійі, душя́ моя́ ны тут,
В го́рах душя́ моя́, в полёва́нні на оле́нюв;
На ды́кого оле́ня в полёва́нні; і ступа́ючы
На́глядком за козо́ю. Ну то от:
Душя́ моя́ в Шотла́дійі, дэ б я ны був.
Прошчя́й высочі́нь, прошчя́йтэ, го́ры,
Прошчя́й, Пи́вноч,
Дэ ро́дыцьця одва́га і сла́ва;
Куды б ны прыбу́в я, в якы́йі крайі́,
Любы́тыму за́вжды я го́ры й нагы́р’я свойі́.
Прошчя́йтэ, го́ры, вкры́ты лыбо́кым сні́гом,
Прошчя́йтэ, нагы́р’я й зылё́ны долы́ны, шо ны́жэй йіх;
Прошчя́йтэ лісы́ і ды́кы тыны́сты гайі́,
Прошчя́йтэ потё́кы й шумлы́вы бы́стры рі́кы.
Пераклады зроблены ў лютым – сакавіку 2012 г.